...Далайн эрэгт орь ганцаар...

Өмнө найзууд маань гадагшаа яваад ирэхээрээ эцэг эхээ их хөгширсөнийг гайхдаг байж билээ. Харин миний хувьд ер нь тэгж санагдаж байгаагүй юм. Гэтэл энэ жил очоод үнэхээр тэдний хэлээд байсан үнэн юм байна даа гэж бодогдов. Аав минь тэтгэвэрт гарч, ээж дагаад тэтгэвэртээ гараад хөдөөний хоёр болов. Гучаад жил байранд амьдарч, алба ажил гэж явсан тэдэнд хашаа байшинд гарч амьдарна гэдэг амаргүй л байгаа даа гэсэн бодол байснаас биш хөгширч өнгө дарчих юм гэж ерөөсөө бодож байсангүй. Цагаан үс гараад ирэвүү гүй юу будуулж, өглөө болгон сэнс дуугаргаад байх юм гэж аавд загнуулан байж үсээ янзалдаг ээж минь унаад гэдэг шалтгаанаар үсээ ургуулж, цагаан сараар л нэг будуулсан байх гээд бууралтчихсан сууж байх юм. Хөгшрөөд муухай болчихож дээ гэхээс илүүтэй өдий хүртэл би ганц удаа ч баярлуулж чадаа болов уу гэсэн бяцхан харуусал төрөөд зорьсон зорилго, хийх ажлаа хурдхан амжуулахыг хүсч намайг шамдуулан бачимдуулаад байх юм.

Энд тэнд явж байхад өнөө муу банжигийн хэдээ тааралдуул гүй ээ мөн их баярлах юмаа. Нүдний нулимс цийлэлцэж ирээл бичлэгийг нь унших юм.

Дахиж учрахсан Дахиад дурлахсан Ганцхан үгээр чинь сэтгэлээ хуурчихаад Ганган инээмсэглэл тодруулж суухсан...

Би Монголд ирсэн байна шүү дээ... Мишкаг дуурайв