Блогийн нэр сольсоны учир...

Би блогийнхоо нэрийг гурван жил яг л нэг янзаар нь байлгасын. "Далайн эрэгт орь ганцаар" гээд. Тэгсэнээ сольсон. Одоо ямар болсоныг нь та бүхэн харж байгаа. Зарим нэг шооч нөхөд бол шөнийн охин энэ тэр гэжийшд. Яагаад гэдэг учир шалтгааныг нь задлах уу?

Манай онгоц оройлцоогоор арван долоон минутын дараа Улаанбаатар хотод буух гэж байна гэсэн залуугийн дуунаар сандарч тэвдээгүй би хэдэн хормын дараа нүдэнд хэд хэдээр нэмэгдэн тодорч байгаа хотын гэрлийг хараад өөрийн эрхгүй дотор давчдан, нээрээ л гэртээ ирж байгаадаа итгсэн юм даа. Гэртээ харих шийдвэр гаргаад, ухаан сөхөөгүй завгүй явсан өдрүүдийн дараа ганц орой хамаг юмаа бэлдээд гарсан тул нэг л итгэж өгөхгүй, бас хэтэрхий их ачаалалдаа ядраад ухаан санаа төвлөрч өгөхгүй байсан юм.

Ингээд онгоцны цонхонд хамраа наачихаад ширтэж явахад хотын гэрлүүдтэй хамт хамгийн гоё харагдсан зүйл нь одод байлаа. Өдөржингөө шуурч, нислэгийг таван цаг хойшлуулсан гэхэд хотын дээр ёстой л ширхэг ч үүлгүй шахам цэлмэг байсан. Нисэхээс гарч ирэнгүүтээ л тэнгэр ширтэн бие тавиран нэг их уудам орон зайг мэдэрч билээ. Миний байдаг газар бол Монголоос дутахгүй цэлмэг тэнгэртэй, цэнгэг агаартай газар. Даанч ганц л сэтгэл гонсойлгодог зүйл нь тоотой хэдхэн одтой.

Багаасаа л би тэнгэрийн одыг ширтэж , илүү их гэрэлтэн гялалзсаныг нь минийх гэж, эргэж ирэхээргүй тэртээд харвасныг нь хүнийх гэж, гэнэн зангаараа араас нь хүслээ шивнэж өссөн. Тиймдээ ч од харагдахгүй л бол нэг л их харанхуй, уйтгартай санагдаад байдаг юм.

Иймээс л "Одот тэнгэрийн доор" гэсэн нэрээр сольж миний аз жаргалтай байх орон зайг тодорхойлж сууна даа