Бороо ...Нар...Далай

Өчигдөрхөн хавирга нэвтлэх мэт шуурч байгаагүй мэт өнөө өглөө тэнгэр ямар сайхан цэлмэг угтваа. Өвлийн куртка өмсөөд гарсан би сургууль дээрээ очихын алдад халууцав. Гэхдээ гаднаа дулаахан ч дотроо хүйтэн байдгийн жамаар номын сан бол курткатай суухад ч даарахаар байлаа. Нартай цэлмэг өдөр хүртэл сэтгэл санаа дагаад цэлмэчихнэ. Оройн хэрд ажил руугаа алхаад марш. Толгой манараад өвдөнө. Яаая дөө гэсээр автобуснаас буухын алдад бороо орж эхлэв. Арван нэгэн сарын бороо шүү дээ. Харин би буугаад шал өөр зүйл мэдэрсэн. Намар цагийн зөөлөн бороо. Аптек орж эм аваад гэртээ орох арав хүрэхгүй минутад куртка маань норчихсон байх нь тэр. Шиврээ бороо хувцас норгоно энэ тэр гэсэн шигээ гэрээсээ гартал нар гарч байх нь тэрээ. Хэдхэн минутын өмнө Нүүрном дээр бороо ороод чийг үнэртээд одоо нар гарчихвал үнэн гоя гэж байсан нь яг тэр чигээрээ биеллээ олж би гэдэг хүн аз жаргал дүүрэн мишээсээр ажил руугаа. Далайн эргийн хажуугаар яваад бас л нам гүм тайван. Хэдэн өдрийн турш жаахан л салхи гарвал эргээ хальж давлаад байсан далай өнөөдөр юу ч болоогүй мэт дөлгөөхөн байх сайхан сэтгэлд хүртэл дулаахан. Яг тэр замаараа явж байхад дээгүүр онгоц өнгөрнө. Толгой дээр буух гэж байгаа мэт эвгүй гэдэг нь. Дараа тэгж байгаад зургийг нь оруулнаа.